23 NİSAN, ULUSAL, EGEMENLİK ve ÇOCUK

Osmanlı,

Gurur duyulacak bir imparatorluğa ulaşmıştı,

Doğru.

Ama,

Aynı üstün bir geçmişin gururu ile içine kapandı;

Tarih sahnesinden silinirken,

İstanbul’da Rumeli’de,

Hanlar hamamlar saraylar yanında;

Şairin dediği gibi,

Ardında zavallı yoksul ve cahil;

 “Otobüsü kaçırmış bir milletin çocuklarını” bıraktı.

Atatürk,

Yol ve dava arkadaşları ile

İstiklal harbini kazandı;

Balkanlardan sonra,

Anadolu’dan da sürülmek;

Denizleri ile irtibatı kesilmek istenen,

Anadolu insanının;

Halaskar Gazi Kemal Paşa’sı oldu.

O,

Aynı yol ve dava arkadaşlarına rağmen,

Cumhuriyeti kurdu ;

İşte bu sefer, Atatürk oldu.

Bu ad,

Cumhuriyetin ve devrimlerin simgesi oldu.

Sağın solun yobazlarının,

Mustafa Kemal’e takılıp;

Atatürk adından ajite olmasının da asıl sebebi,

Bu oldu.

Yaşamı boyunca ,

Orduyu ve milleti,

Ulusal ihtilal ile;

Sultana, hükümete ve halifeye  karşı kışkırtmak haricinde,

Kanun dışı hiçbir faaliyete karışmayan Atatürk;

Zavallı yoksul  cahil bırakılmış bu milletin,

Maddi manevi tüm varlığını;

Tıpkı hanların sarayların,

“Geçmişteki ve şimdiki” sahipleri gibi;

Elbette sevk ve idare edebilir,

Ve yine de İstiklal harbini kazanıp

O saraylara,

Kendini yerleştirmesini bilebilirdi.

Zamanı gelince,

Yol ve dava arkadaşları tarafından;

Mustafa Kemal’e bu teklif edilecekti.

Oysa Atatürk,

Bir meclis kurdu,

Halkın malı ve canı,

Halkın temsilcileri tarafından,

Namusla yönetilmeli;

Ordu, halk, milli meclis ve Atatürk ele ele vermeliydi.

Namus cephesini böylelikle kurdu.

Atatürk,

Bir dönemlerde,

Kısaltmasına devlet dairelerinde bile tahammül edilemeyen;

Onurumuz gururumuz,

Uygarlık yolculuğunda koltuklarına kurulduğumuz;

TC devletini kurdu.

Otobüsü kaçırmış

Koca bir milletin çocuklarına,

İnsanlık aleminde,

Adam yerine konmak ;

Onurlu insan ve bir birey olarak yaşamak için şans,

Bu büyük bayramı da,

O zavallı çocuklara bir armağan olarak sundu.

O çocuklar ki;

Geleceğin,

Sağcı solcu yobazları;

Adnan Menderesleri, Kenan Evrenleri, 

Çakma tarihçi kadirleri,

Saymakla bitmez niceleri niceleri;

Cami minberinden kin kusan şahsiyetleri oldu.

Zamanında,

23 Nisanı gülerek eğlenerek kutlayan;

Ve esasında,

Ulusal egemenliğin;

Kendisine emanet edildiği bu çocuklar;

Parlamenter sistemden,

Kime ve neye hizmet ettiği / edeceği meçhul;

Partili cumhurbaşkanlığı sistemine geçilmesine,

Oy ve izin verir oldu.

Ulusun,

Ulusal egemenliğin;

Yani,

Anadolu coğrafyasında,

Uygarlığın ve kardeşliğin emanet edildiği bu çocuklar;

He türden ve her ideolojiden,

Akıl dışı çağ dışı tarikatlara örgütlere girerek;

Köylerinde kentlerinde,

Bayramlarını yaşayamayan çocuklarımızın,

Fikri ve fiziki istismarına neden oldu;

O çocuklar ki,

100 yıl önce kurulan meclislerine;

Kendi meclisinin savaş uçağından,

Bomba atar oldu.

Dünün çocuklarından,

Bugünün çocuklarına;

23 NİSAN, ULUSAL, EGEMENLİK ve ÇOCUK bayramımız kutlu olsun.

Ulusumuz,

Ulus devletimiz,

Ellerinde çiçekleri ile uygarlığa koşan Türkiye haklının çocukları,

Ebediyete kadar var olsun …